Khodavand.blogspot.com Website Review

كلي دوست علامه حلي و مشابه آن دارم. جاي بدي هم درس نخوندم. ولي حالا كه نگاه ميكنم ميبينم كه تصورات ما(كه غالبا بهمون ميگن باهوش و.) خيلي غلط بوده. معلومه كه هيچكي در نظر اول فكر نميكنه اره اشتباه ميكنه اما لازمه و كافيه كمي خودمون رو جاي ديگرون بگذاريم و از ديد اونا هم دنيا رو ببينيم. بپرسيم مردم ديگه از من(ما) چه تصوري دارن. مساله فقط مراكز استعداد درخشان نيست. مدارس درجه يك هم به نسبتي و دانشگاه شريف هم در سطحي ديگر همين مساله را دارند. باشگاه دانش پژوهان هم. همه مراكزي شده اند كه به اصطلاح تنها انسانهاي باهوش(برتر!) را جذب ميكنند. نشانه مشكل همين است كه ما چيزي بالاتر، بهتر و ارزشمندتر از جامعه شناخته ميشويم. چيزي كه انگار ارزش جداگانه اي دارد. اين ارزشمند كردن خاص را در توقعاتمان از دولت و از جامعه ميبينيم، گويي بايد كسي به مشكلاتمان رسيدگي كند. بعد هم چون در اين مملكت آنقدر مشكل هست كه كسي برايمان وقت نميگذارد ميرويم جايي كه قدرمان را آيا يكبار از خودمان پرسيده ايم چرا بايد خرجمان شود؟ چه ارزش افزوده اي براي جامعه داشته ايم؟ ميان بچه هايي از اين دست انسانهايي هستند بسيار خوش فكر و نيك انديش، اما تاثير اين مدارس در اين روحيه ميهن دوستي و مردمداريشان چقدر بوده است؟ همه اينها جدا از اين مساله كه هوش يعني