Omerlutfibakan.blogspot.com Website Review

Zuhal hocamın profesörlüğünü tebrik ediyorum. (7 yıl önce kendisi ile yaptığımız sohbetten). SIZI TANIMAK ISTIYORUZ ILKÖNCE, BIZE KENDINIZDEN SÖZ EDER MISINIZ? Tabii… Dünyanın en zor işi, insanın kendini anlatması. Birisinin sizi anlatması daha güzel aslında. Ben, Niğde’de doğdum. Babam, devlet memuruydu. Dört kardeşten ilkiyim. Niğde çok özel bir şehirdir, küçük ama sosyal. Okumak, Niğdeli gençler için çok önemlidir. Gelir kaynağı yoktur fazla. RESME NASIL BAŞLADINIZ? Resme çocuk yaşta başladım diye bir öyküm yok benim. Her çocuk gibi ilkokul, ortaokul ( o zaman adları böyleydi) ve lise de, diğer derslerden daha fazla sevdiğim bir ders olarak ilgilendim resimle. Ben, Niğde’de memur bir ailenin ilk çocuğu olarak dünyaya geldim. Liseyi bitirdiğim yıl, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi’ne girmek istememe rağmen, olmadı. Evlendim bende. Eşim, banka müfettişi idi ve biz yurdun dört bir yanını onun görevi dolayısıyla geziyorduk. Her gittiğimiz kentte, resim sergilerini gezerdim. İçimde ukde idi, çünkü resim. Bir oğlum ve birde kızım dünyaya geldi. Yine böyle bir Eskişehir-Bursa arasında yolculuk esnasında trafik kazası geçirdik ailece. Bu kazada kızımı kaybettim. Üç yaşındaydı. Bende ağır yaralıydım. Vücudumda yedi kırık vardı. Yoğun bakımda hayatta kalma ya da kalmama arasında gidip gelirken, bilincimin açık olduğu vakitlerde, eğer bana ikinci bir yaşam hakkı verilirse hayatımı daha anlamlı kılmak için bir şeyler yapmalıyım diye düşündüm, hep. Yaşadığım duygusal travma, vücudumdaki kırıklardan çok daha fazla acı veriyordu.  Hayata tutunmanın bir yolu olmalıydı, bir şeyler yapmak zorundaydım. Ayağa kalkabildiğim ilk ayda üniversite giriş sınavlarına girdim. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim Öğretmenliği Bölümü son sınıf öğrencisinden bir ay kurs alarak, aynı üniversitenin resim bölümünü kazandım. Prof. Dr.